Straceni, pogrążeni w szaleńczym uczuciu

Dla Szefowej. 

Mój dzielny pedale Mr. Boogie i tak przyjdzie po Ciebie c:

Hej, pamiętasz dach zlany srebrzystym blaskiem nocy? Tak ciepłej, spokojnej nocy...

Nasze oddechy to jedyne co było słyszalne, jedyne co mogło wskazywać, że są szaleńcy, że są odważni, którzy pragną, by ich dusze zespoliły się z czernią północy na dachu szkolnego gmachu, straszącego swą ciszą. Tej niewinnej nocy nasze ciała wznosiły się i opadały w niekończącym się tańcu zmysłów, niebezpiecznym, nieprzewidywalnym, trwającym na granicy świadomości i rozsądku.

Zaraz... jakiego rozsądku? Czy to słowo chodź raz było świadkiem tych zdarzeń, tych intensywnych spotkań wrogów i kochanków? Nie. Przecież było ono nam obu obce, to co robiliśmy, jak słodko grzeszyliśmy, a nasze skóry pokrywały się nieczystością, nie posiadało ani grama rozwagi, nasze zdolności związywania problemów z należytą dozą rozumu, stały się bezużyteczne, gdy nasze spragnione usta wreszcie się dosięgły, gdy nasze dłonie napotkały na swej drodze drugie ciepłe ciało.

- Wreszcie wróciłeś...
- Zbyt się bałem ogromu zniszczeń, jakie mógłbym zastać po zbyt długiej separacji – szeptałem, bo mój głos drżałby z oczekiwania i pragnienia.

Pamiętasz gorące słowa jakie wtedy padły? 

Ja pamiętam wykrzywioną zawstydzeniem Twoją twarz, pamiętam dokładnie iskry wysypujące się ze złotych szkatuł, padające na zaczerwienione poliki.

- Kocham cię, potworze.

Wieeeem, że miniaturka nie najwyższych lotów, ale w mojej głowie widok Shizuo i Izayi pod tym nocnym niebem, w świetle księżyca jest piękny. 

No to... nom... pierwsze zamówienie, przy okazji będące prezentem na urodziny Shizu (chuj, że jestem spóźniona) Jakby nie było, to takie kulawe Izuo.

Nie jestem wielką fanką takiej konfiguracji tej dwójki, bo jaram się połamaną miednicą Izayasza (wszyscy wiemy dlaczego jest złamana *-*), ale też nie pogardzę dobrym shotem.