Libster Award #2

Nooo... Jak widać po raz drugi zostałam nominowana do Libster Award,  za co bardzo dziękuję Momo.

1. Co skłoniło Cię do pisania?

- Sama nie wiem. Po prostu wzięłam długopis i napisałam pierwszą miniaturkę. Spostrzegłam, żę daje mi to jakąś ulgę i wprawia w dziwny stan, jakby trans. I tak od tej pory trwam w swoim nałogu

2. Jak poznałaś swój aktualny fandom w którym piszesz?

 - No więc... 

DOGS - kiedy powolutku byłam w wtajemniczana w cudowny świat yaoi, kumpela podsunęła mi własnie tę mangę. Obie moje pojebuski dostawał spazmów na myśl o Badou i Heine razem, więc i na mnie przeszła ta fascynacja. 

KuroBasu - tu także udział miała kumpela od DOGS'ów, wysłała mi kilka rozdziałów opowiadania z KuroBasu i tak zachęciła mnie do obejrzenia anime, od tej pory jestem pojabaną fanką.

Tylko te dwie serie uważam, za swoje fandomy w jakimś stopniu 

Dziękuję Mad, że mi je pokazałaś ~

3. Wolisz pisać spokojnie czy z licznymi zwrotami w akcji?

 - Ze zwrotami akcji, uwielbiam porywać czytelnika w wir wydarzeń, szokować go i patrzeć jak się męczy z pytaniem ,,Co dalej?"

4. Dwie rzeczy bez których nie możesz żyć.

 - Telefon i kawa. Na telefonie piszę, więc to oczywiste, a kawa dlatego, że uwielbiam jaj smak

5. Największe marzenie.

 - Wydać własną książkę i pomóc komuś, kto będzie tego najbardziej potrzebował

6. Ulubiona pora roku.

 - Jesień, ponieważ umierający świat jest piękny

7. Twoja indywidualna definicja uczuć.

 - Jezu... nie wiem jak odpowiedzieć na to pytanie... To... po prostu uczucia.

8. Największe uczucie, jakim jesteś w stanie na tym etapie swojego życia, obdarować drugiego człowieka.

 - Przyjaźń, chyba przyjaźń. Nie wiem, czy w ogóle umiałbym kogoś pokochać... a może nie chcę?

9. Często bywasz smutnym?

 - Nawet. Czasem każdego dopada taka dziwna chwila w której każda myśl Cię przygnębia. Ale ja nawet lubię stan smutku, jest najprawdziwszy.

10. Co byś zrobiła mając maszynę czasu i skrzydła naraz.

 - Poleciała gdzieś daleko. Kradła jabłka z targu i uciekała, zwiedzałabym najpiękniejsze miejsca na świecie, a gdy kończyłby się dzień, cofałabym się do poranka.

11. Ulubiona metafora.

Szczerze? Nie mam takiej